Wolność panoramy (prawo panoramy)

Przestrzeń publiczna jest dobrem wspólnym – każdy powinien mieć prawo zobaczyć, jak wyglądają place, ulice, parki czy budynki w danym miejscu – czy to na żywo, czy tylko na zdjęciu, filmie czy w internecie np. w usługach lokalizacyjnych. Dlatego dyskutując o wolności panoramy, prawie umożliwiającym dzielenie się wizerunkiem przestrzeni publicznej, musimy pamiętać o tym, że:

  • prawo powinno podążać za rzeczywistością, wiele zasad ze świata analogowego nie powinno mieć zastosowania w świecie cyfrowym;
  • brak harmonizacji (ujednoliconych przepisów) prawa na poziomie europejskim utrudnia jego przestrzeganie.

kultura_i_dzidzictwo_kolo

POBIERZ PLIK PDF

1. Dlaczego to zagadnienie jest ważne?

Wolność panoramy (prawo panoramy) pozwala na wykorzystanie utworów wystawionych na widok publiczny, takich jak: budynki, rzeźby, pomniki, inne obiekty architektoniczne, murale, graffiti bez konieczności uzyskiwania zgody posiadaczy praw do tych dzieł. Tak jest w Polsce – ale przypisy dotyczące wolności panoramy w poszczególnych krajach są różne. Nie wszędzie publikowanie nawet prywatnych zdjęć z takimi obiektami w tle jest dozwolone. Przykładowo we Francji, Włoszech, Grecji i Szwecji w ogóle nie obowiązuje wolność panoramy i jeśli majątkowe prawa autorskie do danego obiektu nie wygasły – trzeba uzyskać zgodę na wykorzystanie wizerunku. Uważamy, że prawo musi brać pod uwagę zjawiska, jakie zachodzą w społeczeństwie – a wolność panoramy to nieodłączny element cyfrowej kultury dzielenia się.

2. Co to jest wolność panoramy?

W Polsce prawo panoramy jest przykładem tzw. dozwolonego użytku w prawie autorskim i określa je art. 33 ustawy o prawie autorskim. Przepis ten dopuszcza publikowanie zdjęć, filmów, dzieł sztuki, które są widoczne w miejscach publicznych (np. na ulicy w parku, na skwerze). Wolność panoramy nie ma natomiast zastosowania wobec obiektów znajdujących się w miejscach niepublicznych (np. rzeźba stojąca u kogoś w domu).

Prawo panoramy w Polsce ma szeroki zakres i daje dużą pewność i swobodę w korzystaniu z utworów. Jednak to, co u nas jest oczywiste, w innych krajach wygląda zupełnie inaczej. Różnice wynikają z tego, że dyrektywa w sprawie harmonizacji niektórych aspektów praw autorskich i pokrewnych w społeczeństwie informacyjnym (tzw. InfoSoc) zezwala państwom członkowskim na wprowadzenie do prawa lokalnego dozwolonego użytku w postaci wolności panoramy – ale tego od nich nie wymaga. W efekcie w różnych krajach europejskich zdecydowano się na różne regulacje dotyczące prawa panoramy. Polska czy Wielka Brytania wprowadziły szeroki dozwolony użytek, ale już np. Francja czy Włochy w ogóle nie przewidują takiego wyjątku. Na tym tle polska regulacja może być przykładem dobrej implementacji dyrektywy do prawa krajowego.

3. Diagnoza – wyzwania związane z wolnością panoramy

  • Prawo niedostosowane do współczesnych potrzeb: wszyscy fotografujemy, kręcimy filmy czy w inny sposób uwieczniamy miejsca, do których podróżujemy lub gdzie spędzamy czas. Niektóre dzieła stały się też elementami popkultury i tym samym zaczęły być wykorzystywane w różny nietypowy sposób – jako nadruki na koszulach czy inne gadżety. Dziś trudno jednoznacznie stwierdzić, które z tych działań mają charakter komercyjny, a które niekomercyjny – ale niezależnie od tego, wszystkie powinny być dozwolone. Dlatego brak prawa panoramy generuje niepewność prawną i hamuje kreatywność. Myślenie kategoriami analogowymi prowadzi do generowania martwych przepisów. Przykładem na takie działanie może być wyrok szwedzkiego Sądu Najwyższego, który uznał, że prawo panoramy dotyczy tylko analogowego wykorzystania zdjęć, a nie cyfrowego.
  • Brak harmonizacji europejskiego prawa: przepisy w różnych krajach Unii Europejskiej różnią się od siebie, co utrudnia ich przestrzeganie. W Polsce obowiązuje szeroki zakres dozwolonego użytku, ale już np. we Francji, aby sfotografować wieżę Eiffla nocą potrzebne jest pozwolenie (oświetlenie wieży jest objęte ochroną prawnoautorską). W Finlandii i Danii na wykorzystanie zdjęć np. rzeźb jest potrzebna zgoda ich twórców. Z kolei w krajach bałtyckich oraz Słowenii zdjęcia można wykorzystywać tylko w celach niekomercyjnych. Prowadzi to do sytuacji, w której jeśli chcemy przestrzegać prawa autorskiego w zakresie prawa panoramy, musimy poznać dokładnie ustawodawstwo każdego kraju.

4. Rekomendacje

  • Harmonizacja prawa – potrzebne jest jednolite prawo dla wszystkich w Unii Europejskiej, które da poczucie pewności prawnej i jasność co to tego, co jest dozwolone w kontekście wolności panoramy, a co zabronione.
  • Przepisy dostosowane do współczesnych potrzeb – Unia Europejska musi zapewnić nie tylko jednolite ramy prawne dla wszystkich, ale również takie przepisy, które będą możliwe do przestrzegania i szanowania w cyfrowej rzeczywistości. Polska regulacja może być przykładem dobrej implementacji unijnej dyrektywy do prawa krajowego. W porównaniu z innymi krajami polskie prawo daje dużo większą pewność i swobodę w korzystaniu z utworów, stymuluje kreatywność i innowacje.

5. Materiały Centrum Cyfrowego

6. Materiały zewnętrzne