Nowa publikacja na temat ponownego wykorzystania informacji sektora publicznego w instytucjach kultury
Prezentujemy nową publikację dotyczącą ponownego wykorzystania informacji sektora publicznego przez biblioteki, muzea i archiwa, w związku z nowelizacją Dyrektywy w sprawie ponownego wykorzystania informacji sektora publicznego. Raport został opracowany przez Paula Kellera (Kennisland), Thomasa Margoni (Institute for Information Law) oraz Katarzynę Rybicką i Alka Tarkowskiego z Centrum Cyfrowego.
W publikacji prezentujemy kluczowe zagadnienia i wyzwania związane z wprowadzeniem reguł ponownego wykorzystania informacji sektora publicznego dla instytucji dziedzictwa. Dyrektywa z jednej strony tworzy, po raz pierwszy, jednolite reguły udostępniania zasobów przez europejskie biblioteki, archiwa i muzea. Jednocześnie nieodpowiednie wdrożenie przepisów dyrektywy mogą zaszkodzić zarówno instytucjom, jak i dostępności zasobów dziedzictwa.
W raporcie rekomendujemy trzy podstawowe kroki, które powinny podjąć państwa członkowskie implementujące dyrektywę:
- Państwa członkowskie powinny implementować Dyrektywę zgodnie z zasadami określonymi w Artykule 3. – i zapewnić, by wszystkie dokumenty, które nie są obecnie przedmiotem praw własności intelektualnej stron trzecich podpadały pod zakres Dyrektywy.
- Państwa członkowskie nie powinny implementować dyrektywy w sposób, który nakłaniałby lub wymagał od instytucji dziedzictwa pobierania opłat za ponowne wykorzystywanie udostępnianych zbiorów. Decyzja o wprowadzeniu opłat powinna być pozostawiona poszczególnym instytucjom. W innym wypadku implementowana Dyrektywa będzie ograniczać dostęp i możliwość wykorzystywania zbiorów domeny publicznej.
- W przypadku dokumentów będących przedmiotem praw własności intelektualnej, a do której prawa posiadają instytucje dziedzictwa, Państwa członkowskie powinny nakłaniać do licencjonowania ich z wykorzystaniem wolnych licencji (zgodnych z Otwartą Definicją) – na przykład licencji Creative Commons lub mechanizmu Creative Commons Zero. Zalecenie to dotyczy w szczególności metadanych wytwarzanych przez instytucje – w ograniczonych sytuacjach, w których metadane są przedmiotem praw autorskich (np. w przypadku opisów obiektów).
Raport opublikowany w październiku 2014 r. został rozszerzony i zmodyfikowany w oparciu o uwagi i komentarze ekspertów.
Ostateczna wersja raportu „Reuse of public sector information in cultural heritage institutions” dostępna jest w formacie PDF