Potrzeba przeprowadzenia badań w tym zakresie pojawiła się podczas realizacji projektu badawczego “Kompetencje instytucji kultury a praktyczny wymiar wdrażania otwartości” zrealizowanego w latach 2014-2015. Stanowił on część międzynarodowego badania „Open GLAM Benchmark Survey”, przy czym na polską edycję składało się oprócz międzynarodowego badania ilościowego także badanie jakościowe. W toku realizacji wspomnianego projektu analizującego stan wdrażania otwartości w polskich instytucjach kultury na plan pierwszy wyłoniła się potrzeba przeprowadzenia pogłębionej analizy efektów zrealizowanych dotychczas programów digitalizacyjnych, zwłaszcza zaś stosowanych przez instytucje standardów i sposobów udostępniania oraz ich konsekwencji dla użytkowników. Także w kontekście upowszechniania zasobów polskiej kultury na skalę międzynarodową, zgodność standardów udostępniania jest ważnym czynnikiem decydującym o włączaniu polskich zasobów do międzynarodowych repozytoriów oraz ich reuse’u, który przyczynia się do upowszechniania, zwiększając cyrkulację danych treści.
Dlatego też proponowany projekt zakładał kompleksową analizę procesu digitalizacji zasobów polskich instytucji kultury, poczynając od analizy i diagnozy modelu funkcjonowania instytucji odpowiedzialnych za wdrażanie digitalizacji w Polsce, przez ewaluację przeprowadzonych programów digitalizacyjnych z punktu widzenia efektów i standardów udostępniania, aż po identyfikację grup użytkowników (end user’ów) zarówno tych potencjalnych i tych faktycznych i stworzenie rekomendacji dla instytucji w celu wsparcia bardziej efektywnego docierania do odbiorców zarówno w kraju, jak i na świecie (w tym: ocena widoczności zdigitalizowanych zasobów polskich wśród zdigitalizowanych zasobów dziedzictwa kulturowego Europy oraz zmapowanie barier dla wykorzystania zdigitalizowanych zasobów domeny publicznej dla celów: edukacyjnych, naukowych, biznesowych).
Prowadzony przez nas w latach 2016-2018 projekt badawczy składał się z trzech modułów: 1. analizy i diagnozy modelu i sposobu działania instytucji prowadzących programy wspierające digitalizację, 2. ewaluacji wdrożonych projektów digitalizacyjnych z punktu widzenia ich efektywności w polepszaniu dostępu do zasobów dziedzictwa, 3. zidentyfikowania (grup) końcowych użytkowników tych zasobów oraz zmapowania barier utrudniających dostęp i wykorzystywanie zasobów wśród nieużytkowników.
Badania prowadzone były z wykorzystaniem metod nauk społecznych i humanistycznych.
Raport z badania dostępny jest na licencji CC BY-SA 4.0.
Projekt dofinansowany ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
